Van alles te regelen voor de auto, Caracasbaai Park Beach ontdekt, bezoek uit Nederland en de hoogste berg van Curacao beklommen!
Aanrijding
Miranda ging met Max en de hondjes even wandelen bij St. Jorisbaai, en helaas werd ze op de terugweg van achteren aangereden. Niet hard gelukkig, maar toch even schrikken. De schade bij ons viel mee: geen zichtbare schrik bij de hondjes (die in de achterbak zaten) en alleen de bumper waar wat stukjes af waren en wat krassen op zaten. Wat was er gebeurd? Miranda draaide linksaf de hoofdweg op, en toen ze net de bocht door was hoorde ze piepende remmen achter zich. Ongeveer 30 meter voor die T-splitsing waar Miranda de weg op kwam zit een heuvel, en daardoor hadden Miranda en de andere bestuurder (die véél te hard reed) elkaar niet gezien. De andere auto had meer schade: door het remmen was zijn neus onder onze bumper gedoken, waardoor de motorkap omhoog gevouwen werd, en de voorkant (bumper + verlichting) compleet in de kreukels.
Curacao Road Services
Bij een aanrijding in Curacao zijn twee dingen van belang als je iets wilt kunnen claimen bij een verzekering: de auto’s niet verplaatsen, en bel de Curacao Road Services. Dat is een dienst die namens alle autoverzekeraars direct naar het ongeluk toe gaat om de situatie te beoordelen. Op zich wel goed geregeld: beter dan in Nederland waar je zelf de formulieren in moet vullen en nog wel eens een meningsverschil (achteraf) krijgt. Voor de analyse door die Curacao Road Services mag je de auto’s ook geen millimeter verplaatsen, wat soms wel vervelend kan zijn voor het overige verkeer. Maar ook al sta je in de spits op de Julianabrug: blijf staan en verzet je auto niet! Voordeel van deze dienst is dat de verzekeringsmaatschappijen van beide partijen de volgende dag al een volledige rapportage hebben en verder kunnen schakelen. Bij de aanrijding van Miranda was (en is…) er nog wat onduidelijkheid over wie de schuldige is: Miranda (die voorrang had moeten geven maar de andere auto niet zag door de heuvel), of de andere partij (die veel te hard reed). Volgens onze verzekeraar ligt de schuld bij de andere partij, maar diens verzekeraar wil eerst het schaderapport afwachten voordat ze daar iets over willen zeggen.
Autokeuring en Wegenbelasting
Zoals in het vorige blogpost al vermeld moesten we de autokeuring regelen. Door alle verhalen die we hierover gehoord hadden zagen we er een beetje tegenop: voor een keuring van niets sta je -letterlijk- uren in de rij. We hadden een afspraak om 08:30, maar dat schijnt eigenlijk niets te betekenen (klopt…), dus Mark was er al om 07:45. Eerst betalen, wat gelukkig binnen een paar minuten geregeld was. Dat scheelde -volgens de verhalen- al een uur wachttijd! Vervolgens in de rij staan voor de keuring, en dat viel mee: na ruim een half uur was Mark aan de beurt. De keuring stelt echt niets voor: de verlichting voor en achter moet het doen, de toeter moet het doen (heel belangrijk in Curacao!), en er wordt een kleine remproef gedaan. Dan wordt er voor de vorm nog 10 seconden in de motorkap gekeken, en klaar! 🙂 Daarna nog wat wachttijd voor je de keuringskaart krijgt en het zit er weer op voor de komende twee jaar. Op basis van de verhalen zou dit hele proces een uur of drie kunnen duren, gelukkig duurde het voor ons maar ruim een uurtje.
Wegenbelasting
Nu de auto weer gekeurd was, konden we de ook de wegenbelasting voor 2014 gaan betalen. Kost gelukkig slechts NAF 206,50 (= ongeveer € 82,-) voor een half jaar, maar je moet het wel aan de balie gaan betalen. Ook hierbij hadden we weer verhalen gehoord over flinke wachtrijen. Begin deze week nog op Facebook voorbij zien komen dat iemand nummertje 182 kreeg op het moment dat nr. 7 aan de beurt was. Maar ook hierbij bleek het (voor ons) enorm mee te vallen: met slechts 2 mensen voor ons in de rij waren we tegen de verwachting in snel aan de beurt.
Nu dus nog de auto laten repareren, en dan hebben we al het ‘auto-geregel’ weer achter de rug. Alhoewel… dan moeten we langzaamaan op zoek naar een koper om eind april de auto van ons over te nemen.
Caracasbaai Park Beach
Eindelijk zijn we eens naar Caracasbaai Park Beach geweest. Een strandje dat niet eens zo heel ver bij ons vandaan ligt, maar waar we tot nu toe nog niet geweest waren. Ook een gratis strandje, waar eigenlijk vooral de locals komen. Geen mooi zandstrandje met allerlei faciliteiten: een strook voornamelijk kiezelstrand van bij elkaar zo’n 200 mtr. breed, met een paar picknicktafels onder een palapa, en in het midden Pop’s Place, een eenvoudig strandtentje. De eerste keer zijn we hier op vrijdagmiddag heen gegaan: eerst nog even op het strand spelen (vooral stenen in het water gooien met de jongens!), en daarna prima gegeten bij Pop’s Place. Toevallig afgelopen weekend hier weer naar toe, omdat we door Saskia en Vincent waren uitgenodigd voor een BBQ op het strand. Bij elkaar iets van 12 volwassenen en 6 kinderen, een BBQ en een paar koelboxen met frisdrank en bier. Een prima setting voor een gezellige zondagmiddag zoals de locals dat wel vaker doen. Wie wilde kon nog even zwemmen, rond 17:00 ging de BBQ aan en na afloop konden de kids nog heerlijk takjes in de fik steken in de BBQ.
Familiebezoek
Na het weekend was het weer eens tijd voor bezoek uit Nederland: De familie van Mark (ouders, zus en nichtje) zijn hier een weekje! Ook onze kids hadden er veel zin in om opa en oma weer te knuffelen. Omdat vier volwassen logés toch net even teveel is in ons huis, hadden we een appartementje hier op Recompensa Park kunnen regelen voor ze. Een prima huisje voor een mooie prijs. Omdat ze veel wilden doen in slechts zes dagen tijd hadden we vooraf maar een vrijblijvend schema gemaakt. Dinsdag nog een beetje acclimatiseren en Stijn z’n verjaardag vieren, woensdag naar Punda en Otrabanda, donderdag een rondje Westpunt met lunch bij Jaanchi’s, vrijdag zwemmen met dolfijnen, zaterdag een rommeldagje met o.a. bezoek aan ‘kruidenvrouwtje’, en zondag nog even naar Mambo Beach en de grotten van Hato. Druk, druk, druk, maar wel erg leuk om weer even bij elkaar te zijn.
Stijn jarig
Dinsdag de 18e was het feest: Stijn werd 4 jaar oud! Natuurlijk extra feestelijk omdat opa & oma, Bianca en Quinty net de avond er voor waren aangekomen. ’s Morgens gezellig met z’n allen ontbeten en kado’s uitpakken, en een schitterende Cars-taart bij de koffie. ’s Middags een uurtje bowlen, en daarna een feestmaal bij Burger King. Wat wil je nog meer als stoere jongen van 4! 🙂
Christoffelberg beklommen
Door het bezoek van opa en oma konden Mark, Miranda en Max op avontuur en Stijn en Charlotte veilig thuis laten. We gingen de Christoffelberg beklimmen! Met 375 mtr. niet een enorm gevaarte, maar toch de hoogste berg van Curacao. Vanwege de hitte midden op de dag gingen we al vroeg op pad, en om 07:45 begon de klim. Het begin ging lekker, maar al snel werden de opstapjes wat hoger, de steentjes lagen losser en de keien werden groter. Max kon het prima bijbenen, en met twee stops kwamen we moe maar voldaan boven. Het laatste stuk was wel een flinke klim, waarbij we nog even twijfelden of we om zouden keren. Maar na bemoedigende woorden van andere klimmers (“Je bent er bijna, nog maar een paar minuutjes!”, “Nog even doorzetten, het is de moeite waard!”) de laatste meters klauteren ook nog maar gedaan. Na een uur waren we boven, en konden we uitrusten bij een mooi uitzicht over het eiland, waarbij je zowel de noord- als de zuidkust kon zien.
De terugtocht was nog weer een stukje pittiger, maar na anderhalf uur waren we beneden. Het is zeker een aanrader om deze klim te doen, maar ga vroeg op pad (probeer einde van de ochtend weer terug te zijn voor de warmte!) en neem voldoende water mee! Op basis van de info vooraf was het zwaarder dan we verwacht hadden. 90% van de klim is goed te doen, maar de laatste 10% naar de top zijn letterlijk en figuurlijk een zware klim. Ben je totaal niet sportief of slecht ter been dan raad ik je af om deze klim te doen. Maar voor alle anderen: doen! Het kan pittig zijn, maar als je vroeg vertrekt kun je rustig aan naar boven klimmen. Een mooie tocht en de moeite waard om Curacao van boven te bekijken!
Verder deze weken…
Rapport Klein College
Max heeft op Klein College z’n tweede rapport van dit schooljaar gekregen. Zag er keurig uit: Nog geen cijfers, maar vrijwel alleen maar ruim voldoende, goed en zeer goed beoordelingen! Niets was minder dan bij z’n eerste rapport, elke beoordeling was net zo goed of een stapje beter. Vooral met rekenen is hij een topper (A+ bij de CITO-score), maar ook lezen en schrijven gaan lekker. #trots!
Toch nog bezoek!
Lange tijd leek het er op dat het familiebezoek van afgelopen week ons laatste visite was in Curacao, maar vorige week is er toch nog een ticket geboekt: Dorine komt nog een keertje langs! Ze was in november al bij ons langs geweest met Tjaard en Hielke, maar begin april komt ze alleen. Even helemaal bijkomen van haar allerlaatste studie-stress waar ze nu nog middenin zit. Tegend die tijd zit voor Miranda het werk er ook op, dus de dames kunnen lekker samen relaxen.
Benches zijn binnen
Er lag nog een uitdaging om Mick en Sanne eind april mee terug naar NL te kunnen nemen: ze moeten in een bench het vliegtuig in. Die zijn hier wel nieuw te krijgen, maar dan betaal je de hoofdprijs (meer dan €200 per stuk), en tweedehands zijn zijn ze heel moeilijk te krijgen hier. Gelukkig hadden we twee weken terug een juiste maat bench gezien op de Nederlandse Marktplaats, en die hebben Mark z’n ouders mee kunnen nemen. En wat een toeval: Vorig weekend zagen we eindelijk een grote tweedehands bench op een Curacaose Facebook-pagina te koop staan. Dus die taak is ook weer van ons to do-lijstje af, Mick en Sanne kunnen mee naar NL!
